“Si Senor si si Senor, si Senor si sí Senohohór, si Senor si si Senor ameeeeeen.” Dit leuke deuntje zit dagen na de avondmis nog steeds in mijn hoofd. Een duidelijk teken van boven, volgens sommigen.

Het is een mis van de Baptische kerk, van oudsher de belangrijkste stroming  hier, meegebracht door de Engelse puriteinen. In de buitenlucht. Estella heeft me uitgenodigd mee te gaan. “Luisteren kan geen kwaad, toch.” Gezellige lampjes, een verzameling plastic stoeltjes, een podium en zes grote geluidsboxen. Er worden liedjes gezongen, kinderen voeren een dansje op, en er wordt gepreekt zoals er hier gepreekt wordt; heftig. De plaatselijke prediker heeft  gezelschap van een gast-prediker uit San Andres. Deze laatste doet zijn ding in het Spaans, wat door de plaatselijke prediker simultaan vertaald wordt naar het Engels. Op een evenzo opzwepende toon. De boodschap van de prediker wordt regelmatig beantwoord met een luid “AMEN!” vanuit het publiek. Een geschreeuw vanjewelste dus, een rock concert is er niks bij. Maar wel een gezellige boel. Er wordt gezongen,  gedanst en gekletst, kinderen spelen, mensen komen en gaan, en er wordt zelfs chips gegeten. Lijkt niet bepaald op de beklemmende kerkdiensten die ik me uit een grijs verleden herinner. Wijze woorden ook, geen hel en verdoemenis, maar eigen verantwoordelijkheid nemen, de kracht vinden om te veranderen wat nodig is.

De volgende dag mag ik mee paardrijden met de twee predikers en Estella’s neef. Onderweg door de heuvels en over het strand,terwijl ik probeer niet van het paard te stuiteren, doe ik pogingen uit te leggen dat wat ik geloof eigenlijk niet veel anders is, alleen zonder de Bijbel. Toch nog een brug te ver in het Spaans, zo’n onderwerp. Op weg terug naar huis krijg ik de wijze woorden mee dat als ik…, wanneer…en… (hier raakte ik de Spaanse draad een beetje kwijt), dat ik dan terug moet denken aan deze prediker van San Andres, en me tot God moet richten. Ik zal het doen. Weet alleen niet precies wanneer.

Ondertussen dendert het deuntje nog steeds door in m’n hoofd. Het doet erg aan een Kundalini (yoga) mantra denken. Nee, bekeerd ben ik niet. Heb wel erg veel zin om weer Kundalini balansoefeningen te doen en mantra’s te zingen.