Nu de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in mijn hoofd zit heb ik schoenen nodig. Althans. Dat zegt men. Tot nu toe heb ik koppig volgehouden dat schoenen (en sneldrogende afritsbroeken) onzin zijn en heb ik Latijns-Amerikaanse bergen (nou vooruit, heuvels) en jungles bedwongen op slippers. Of eigenlijk blootsvoets, vaak bleken slippers toch wat glad of kwam mijn voet zonder slipper weer uit een modderpoel. Behalve in Congo, daar deed ik de jungle in kekke groene regenlaarzen. Maar diep duister Afrika is natuurlijk ook andere koek, bij stap één vreten zich al beestjes in je tenen. En is je comfortabele doch elegante katoenen sportbroek aan flarden gescheurd door geniepige doornen.

Hoe dan ook, voor die 800 kilometer door Spanje schijn je schoenen nodig te hebben. Op naar de wandelschoenenwinkel dus. En dan zie je dit:

Need I say more? Wandelschoenen zijn per definitie foeilelijk. Bij voorkeur bestaan ze uit een combinatie van kleuren, en zijn ze voorzien van een soort rupsbanden en siervelgen. Als ze dan al enigszins undercover zwart zijn, dan nog moet er toch tenminste één neonkleurige streep overheen. En wat vrolijke stiksels. Sowieso wordt het merk pontificaal, in een contrasterende kleur, op de voorkant geborduurd. In plaats van subtiel weggewerkt onder de zool, zoals bij normále schoenen.

Nou heb ik, behalve het feit dat ik überhaupt niet van schoenen hou, enkele lastige kenmerken. Zo heb ik gigantische voeten (ik ben zelf ook gigantisch dus alles mooi in proportie, hoor), zijn ze smal, en blijk ik na grondige analyse in de wandelschoenenwinkel bovendien platvoeten te hebben, aangevuld met jubeltenen (hoera). Hou dan nog maar eens een passende schoen over. Dan is sputteren over de kleur of blitse velgen niet meer aan de orde. Diezelfde grondige analyse leidt tot de aanbeveling de foeilelijke klompschoenen ook nog eens te voorzien van op maat gemaakte zolen. Anders haal ik Santiago niet.

De moed zakt me in de wandelschoenen. Vele kilometers liep ik al in mijn leven. Op slippers of simpele sneakers. Zonder noemenswaardige problemen. Maar naar Santiago moet ik op neonkleurige blokken met rupsbanden en orthopedische zolen? Of? Zou het toch mogelijk zijn? Slipperend naar Santiago?