Je neemt de snelboot over de Amazone, die drie keer per dag een vaste route vaart, en anderhalf uur later stap je uit bij het dorpje Mocagua. Vanuit daar neem je een klein bootje over een zijrivier van de Amazone. Regelmatig duik je naar beneden om boomstammen te ontwijken, of wordt er halt gehouden om met de machete een doorgang te hakken. Anderhalf uur later stap je uit op een modderige oever in the middle of nowhere.

Je loopt een dikke twee uur met al je bagage door moeilijk begaanbaar gebied, in extreem hoog tempo want je moet er zijn voor het donker. Hopelijk regent het flink deze week, dan kan het bootje vrijdag verder komen en hoef je minder te lopen. Je denkt regelmatig “dit ga ik niet redden, ik geef het op, ze vinden me hier vrijdag wel op de terugweg”. Compleet gesloopt en doorweekt kom je aan bij je hutje dat volgens jou toch wel ergens aan het einde van de wereld ligt. Er moet vuur gemaakt worden, om de rijst met linzen te koken die nu hard nodig zijn. Mogelijkheid om je te wassen is er niet meer, het is al donker en om de rivier te bereiken moet je een eindje naar beneden een gladde helling af. Bovendien moet je de volgende ochtend alweer vroeg op om de eerste route te lopen op zoek naar dieren. Vies slapen, en vies lopen dan maar.

Hola, somos Holandeses!

De volgende dag ben je net terug van je eerste jungletocht, ben je godzijdank weer schoon dankzij een flinke poetsbeurt in het riviertje en zit je alleen in je hutje ( je groepsgenootjes zijn net vertrokken voor hun tocht). Staat er opeens een groepje onbekenden voor je neus. Drie lokale gidsen en twee totaal uitgeputte toeristen. “Hola, somos Holandeses!”. Nederlanders dus, jawel, zelfs aan het einde van de wereld kom je ze tegen… Eén nachtje blijven ze, de volgende ochtend gaan ze weer terug. Een krap nachtje, met z’n negenen in het hutje. Maar van slapen komt toch al niet veel, de halve nacht ben je je routes aan het lopen, op zoek naar de dieren die zich niet laten zien.

Je leert koffie zetten met een ketel en een houtvuur (al smaakt ‘ie naar rook), koken met een ketel en een houtvuur (al smaakt het naar rook), uien snijden met een machete, kleren wassen met een brokje zeep, overleven zonder wc, en de geluiden van de nacht te herkennen. Je leert ook waarom de Tikuna “co-investigadores” amper drinken, ook al lopen ze de hele dag, terwijl jij continu vergaat van de dorst. Elke Tikuna-baby krijgt een heel klein stukje schildpaddentong te eten, en is daarna voorgoed verlost van dorst.

Het is zwaar, de routes zijn dan misschien niet vreselijk lang, steeds vier kilometer, maar lijken regelmatig op een soort stormbaan, over bomen heen, onder bomen door, steile hellingen, door de modder, door het water, over het water balancerend op een boomstam, takken tegen je hoofd, lianen om je voeten, boomstronken tegen je scheenbeen, terwijl je al wapperend de muggen op afstand houdt. Maar je ziet het grijsgroen doodshoofdaapje en de zwartrugtamarin, belachelijk veel vlinders en idioot grote insecten, je hoort brulapen en bushmasters, en ziet sporen van tapirs en gordeldieren.

Omdat het de hele week niet regent is de rivier gezakt en kan het bootje je op vrijdag überhaupt niet tegemoetkomen. Dat wordt de hele weg teruglopen naar Mocagua dus, met bepakking weer. Hoewel een heel eind verder dan maandag, lijkt het minder zwaar dit keer. Blijkbaar zijn die dagelijkse ‘bootcamps’ toch ergens goed voor geweest ;) Maar het biertje dat je drinkt als je eindelijk in Mocagua bent aangekomen is toch wel één van de lekkerste biertjes van je leven. Je hebt het overleefd, en je hoopt eigenlijk dat je nog een keer mag, naar deze groene hel…

De snelboot naar huis laat uren op zich wachten. Uiteindelijk vaar je terug door het donker, terwijl aan alle kanten de hemel oplicht door de vele bliksemflitsen. Om de haverklap stuit de boot op een boomstam en moet er gestopt en opnieuw gestart worden. Eenmaal thuis breekt de hel los, donderklappen zo hard dat de honden zich trillend als een rietje onder het bed verstoppen. Daar is dan eindelijk die regen waar je de hele week op hebt gehoopt!