Hemelvaart was zo zonnig dat ik weer verder moest lopen. Van Kranenburg naar Mook, en de dag erna van Mook naar Nederasselt. Beide etappes zijn ongeveer twintig kilometer en daarmee kom ik tot net over de helft van de gehele Walk of Wisdom.

De eerste bus naar Kranenburg blijkt pas om 12.17 uur te vertrekken. Een late start, maar daar kan ik prima mee leven.  Het Reichswald is aan de beurt nu. Prachtig al dat net uit de knoppen gebarsten lichtgroen. Lente! Twee reeën kom ik onderweg tegen, blaffend verdwijnen ze tussen de bomen. En, jawel, een mede-WisdomWalker! Verder is het doodstil in het bos. Na het Reichswald gaat het natuurgeweld door met de Sint Jansberg en de Mookerheide. Net als tijdens de eerste etappe indrukwekkende landschappen, en veel klimmen en dalen.

De volgende dag vertrek ik geheel in stijl weer na de middag. Deze derde etappe, van Mook naar Nederasselt, is anders. Na Heumensoord is het een beetje gedaan met de bossen, en volgt er meer asfalt en stille dorpjes. Nou maken verlaten bossen me blij, maar verlaten dorpjes verdrietig. Ze geven me het onheilspellende gevoel dat ik de enige overlevende ben van een ramp die ik blijkbaar gemist heb. Ook het stuk langs de drukke weg richting Hatertse Vennen is niet bepaald inspirerend.

De vennen zelf maken gelukkig wel weer wat goed. Maar nu slaat de dorst toe. En blijkt mijn kleine flesje wel heel klein. Het is eigenlijk best wel heel warm. De laatste horecagelegenheid die ik passeer is gesloten dus Nederasselt wordt mijn doel. Op volle kracht vooruit! De kerk is al snel in zicht maar lijkt maar niet dichterbij te komen. Het helpt niet dat ik braaf de route volg, die net voor Nederasselt weer afbuigt waardoor de kerk weer kleiner wordt! De stemming daalt en op de mantra ‘water-water-water’ loop ik op de automatische piloot door tot ik ein-de-lijk in Nederasselt aankom. Op naar de supermarkt! Maar die is er niet… Een cafetaria dan? Ook niet te vinden… Mensen zullen er toch wel zijn, met een kraan?! Nederasselt blijkt net zo uitgestorven als het eerdere gehucht, mensen lijken er niet te zijn, al zoeven er wel de nodige ingeblikte exemplaren voorbij. Het is nog maar tien minuten tot de bus me terug zal brengen naar Nijmegen, daar waar ik de flesjes drinken in alle soorten en maten al voor me zie liggen, als ik opeens een deur zie bewegen! Mensen! Waterrrr!

Inmiddels ben ik weer volledig gehydrateerd, én in bezit van een grotere waterfles. Deze week ga ik dan ook weer vol goede moed verder richting de Nijmeegse Stevenskerk, om het rondje compleet te maken. Hopelijk mag ik me dan nog inschrijven, dat is er nog niet helemaal van gekomen :)

Wijzer geworden?

• Vanaf een kilometer of vijftien denk ik echt alleen nog maar aan ribbelchips. Al twee keer tijdens deze nog maar korte Walk of Wisdom bestond mijn avondeten daar dan ook uit. Een gewoonte die ik wellicht niet moet volhouden tijdens de Via de la Plata.
• Na twee dagen van twintig kilometer ben ik eigenlijk wel een beetje klaar met dat gewandel en toe aan een aantal dagen rust. Verwachte eindpunt na twee maanden Via de la Plata (inclusief 500 verdwaalkilometers): Merida?
• Water, meer water!