Een van de leuke dingen van een blog is dat je kunt zien met welke zoektermen men op je blog terecht komt. Dit levert soms interessante inzichten op in wat de mens zoal bezighoudt. Zo werd er eens gezocht op het mysterieuze ‘stelen dominicanen de raven‘, en het dubieuze ‘ringenvoor penes‘. Ik zie zelf het verband met mijn blog nog niet helemaal.

Eentje die in verschillende bewoordingen terugkomt is ‘dikke billen‘. Het brengt de zoeker naar de Colombiaanse dikkebillenmier. Ik betwijfel of ‘ie daar blij mee is. Een tijdje heeft iemand intensief zitten zoeken op ‘hete naakte foto Malena‘. Dit leidde op mijn blog naar de schildpadjes in het Panamese dorpje Malena. Naakt zijn ze, maar heet? Wederom een teleurstelling vermoed ik. Laatst zocht iemand op ‘Curacao+lelijke+vrouw‘, ik ben nog steeds een beetje verbolgen over het feit dat dit naar mijn blog leidde…

Kijken we naar de top tien aller tijden, dan is er een duidelijke winnaar. ‘Suriname plaatjes‘ is de onbetwiste nummer 1 (en 2 t/m 4). Interessant, van de bijna twee jaar buitenland op deze blog was ik maar een week of drie in Suriname en bijzonder veel plaatjes heb ik er niet van, maar dit is overduidelijk waar de mens naar op zoek is. Als er fotografen onder mijn lezers zijn, ik zeg grijp je kans, het marktonderzoek is al gedaan, er is een grote behoefte aan plaatjes van Suriname! En als je dan toch in de buurt bent, Trinidad is ook goed idee.

Ook ik ben zoekende…Naar wat nu en zeker ook waar nu.
Echt schot zit er nog niet in mijn verlanglijstje. Mijn eigen zoektermen-top-tien bestaat momenteel uit iets in de trant van ‘vacature’, ‘baan’, ‘schrijven’, ‘groen’, ‘non-profit’, ‘natuur’ en ‘bioloog’. Op kille regenachtige dagen zoals deze aangevuld met ‘Caribisch eiland’ en ‘Colombia’. En ‘bachatafeestje’ voor de weekenden.

Ik heb moeite met het Nederland van nu. En dat zeg ik niet alleen omdat het eind juni is en ik dit schrijf met blauwe vingers, gekleed in dikke snowboardtrui en thermosokken. De sfeer is bedrukt, angstig, naar binnen gekeerd. Het gaat veranderen, daar ben ik van overtuigd. Het competitieve en agressieve marktdenken loopt op z’n einde en we gaan naar een samenleving van samenwerking en vertrouwen (zie hierover deze en andere afleveringen van Tegenlicht). Dat denk ik. Hoop ik. Geloof ik.

In al deze chaos probeer ik mijn pad te volgen, en al moet ik soms de rotonde vier keer rond voordat ik de juiste afslag heb, en brengen ook mijn zoektermen me soms op een dwaalspoor, uiteindelijk kom ik er wel. En die zomer ook!

Denk ik.

Ik bedoel, geloof ik! ;)

“Ik wilde immers alleen dat trachten te leven wat uit mijn binnenste opwelde. Waarom was dat zo moeilijk?” – Hermann Hesse (Demian)