Je bent in Panama en je hebt iets met piraten. Dan moet je naar Portobelo. Ik deed de Trans-Isthmian Route. Op een helaas uitermate regenachtige dag. Vanuit Panama-stad reden we naar Colon en brachten onderweg een bezoek aan de Gatun sluizen. Eén van de drie paar sluizen die het Panamakanaal heeft.

Hierna werd er koers gezet naar San Lorenzo. Dit fort werd eind zestiende eeuw gebouwd door de Spanjaarden en ligt aan de mond van de Chagres rivier, ooit een belangrijke rivier voor het vervoer van kostbaarheden tussen de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan. Via deze rivier werd zilver en goud afkomstig uit het Incarijk aangevoerd vanuit Panama-stad. Vanuit San Lorenzo ging de vracht naar Portobelo, waar men de Zilvervloot afwachtte om het spul naar Spanje te brengen.

In 1670 verzamelde de gevreesde piraat Henry Morgan tweeduizend man op Hispaniola  (het huidige Dominicaanse Republiek/Haiti) en vertrok naar pirateneiland Santa Catalina (naast Providencia, mijn volgende bestemming). Hij had het ambitieuze plan om de rijkste stadvan de Nieuwe Wereld in te nemen; Panama Stad.

Hij stuurde vierhonderd man vooruit om San Lorenzo in te nemen. Tegen de  verwachting in slaagden deze mannen erin het fort te veroveren. Van de driehonderd Spanjaarden in het fort overleefden dertig de aanval. Morgan arriveerde enkele  dagen later en begon aan de lange tocht over de rivier en door de jungle richting Panama-stad. Het werd een zware en hongerige tocht. De mannen trotseerden giftige slangen en boze indianen, en waren door gebrek aan voedsel gedwongen leren tassen te koken en te eten. Totdat ze vlak voor Panama Stad op vee van de Spanjaarden stuitten. Door dit feestmaal konden de mannen aangesterkt de strijd om de stad aangaan. Morgan viel de stad aan tijdens regen (en daar is genoeg van heb ik gemerkt), dit zorgde ervoor dat de kanonnen van de Spanjaarden niet goed functioneerden. Ook hun paarden waren niet bepaald bruikbaar in de zompige graslanden waar de piraten aanvielen. De piraten waren met  hun guerrilla technieken dus in het voordeel en wisten de stad te veroveren (Panama Viejo). Ze stalen het goud, ruilden gijzelaars voor geld, en vertrokken na drie weken plunderen weer naar San Lorenzo. Morgan ging er vervolgens als een dief in de nacht vandoor. De meeste van zijn mannen stierven in San Lorenzo.

Onze reis ging verder naar Portobelo. Portobelo werd in 1502 tijdens zijn vierde reis ontdekt door Colombus en was een van de havens die de zwaarbeveiligde Spaanse Zilvervloot (slechts eenmaal veroverd, door onze eigen piraat Piet Heyn) aandeed, onderweg vanuit Cartagena (hee, was ik daar niet ook eens?), via Havana (er zit een duidelijke zilvervlootlijn in de plaatsen die ik bezoek), naar Spanje. Het was, en is, een slaperig stadje, dat slechts tot leven kwam tijdens het bezoek van de Zilvervloot.

Henry Morgan veroverde ook Portobelo. Dit was vóór de verovering van Panama-stad, in 1668 om precies te zijn. Hij hield de stad twee weken in zijn macht, nam alles van waarde mee, liet een spoor van vernieling achter, en liet alle gijzelaars pas vrij na het ontvangen van een gigantische som losgeld van de gouverneur van Panama. Morgan werd in zijn thuishaven Jamaica (ja, dat staat nog op het lijstje) ontvangen als een held. Het was, voor de verovering van Panama-stad, één van de grootste piratensuccessen ooit. De verovering van Portobelo maakte duidelijk dat de macht van Spanje in de Nieuwe wereld aan het afzwakken was.

Helaas hadden we door het oponthoud wegens alle regen nog maar tien minuten om rond te rennen door Portobelo. De modder die er ondertussen was ontstaan maakte slipperen onmogelijk dus om zo snel mogelijk rond te kunnen rennen in die tien minuten deed ik het maar op blote voeten.

Het was tijd voor de terugreis. Dit per trein, van Colon naar Panama-stad. De trein volgt dezelfde route als de originele treinrails aangelegd in 1855. Moe, modderig, maar voldaan, kwam ik weer aan in Panama-stad.

Ps. De volgende dag, en de dagen erna, was het stralend zonnig. Grrr….