Dat was even peentjes zweten vandaag. Ben er nu achter dat ik met mijn Rabocard bij geen enkele bank in Panama geld kan pinnen, op blijkbaar één uitzondering na in Panama City. Het is Maestro en daar doen ze hier niet aan.  Met nog een kleine twintig dollar op zak, een hostel dat geen creditcard accepteert, en alles gesloten vanwege kerst borrelde er toch een lichte paniek op. Een hongerige kerst in een kartonnen doos? En let wel, zit momenteel in de heuvels, ’s nachts koelt het hier behoorlijk af. Maar, gracias a Dios, of aan Mastercard eigenlijk, ben ik momenteel weer de gelukkige bezitter van een stapel dollars. Verkregen door te pinnen met de creditcard. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

Ook het accomodatieprobleem is opgelost. Ik was op weg naar Bocas del Toro (Caribische kust), maar werkelijk alles, tot aan het meest louche hostel, zat al vol voor deze periode. Geen seconde aan gedacht, die feestdagen. Veroordeeld tot een lang verblijf in Boquete? Dankzij vele e-mails over en weer met een taalschool in Bocas del Toro ben ik nu toch vanaf morgen welkom in een gastgezin daar. Betekent wel dat ik weer een week naar school moet maar alla, dat moet dan maar :). Aangezien er in Bocas eigenlijk alleen maar Engels gesproken wordt is dat ook wel goed. Eerste kerstdag in de bus dus, tweede kerstdag op school, en oud en nieuw op een Caribisch strand! Maar goed, ik wilde het hebben over koffie…

Echte koffie. Vanaf nu geen goedkope filterbocht meer voor mij, nu ik weet dat dat voornamelijk bestaat uit gemalen schil, takjes, blaadjes en wat verdwaalde insecten. Nee, bonen moet je hebben. Arabica. Van Cafe Ruiz uit Boquete bijvoorbeeld, waar ik mijn rondleiding kreeg. In de Benelux alleen verkrijgbaar via The Golden Coffee Box. De rondleiding duurde drie uur, in het Spaans, en de groep bestond uit een Panamees die ook in koffie werkt, en ik.

We begonnen met een bezoek aan de koffieplantages. Groene velden vol koffiestruiken, afgewisseld met sinaasappel, citroen, banaan, platano, en hoge bomen voor de schaduw. Onderweg werden er wat zoete citroenen van de boom geplukt, lekker! Bij de velden zijn huisjes gebouwd voor de mensen die de vruchten plukken, van ongeveer oktober tot februari. Dit zijn voornamelijk inheemsen, hier de Ngöbe Buglé indianen. Ze behoren tot de armste bevolkingsgroepen en krijgen op de koffieplantage onderdak, goedkoop eten, gratis verzekering etc. Het plukken is zwaar werk. In regen en felle zon, vergezeld van insecten en slangen. Zware manden vol koffievruchten moet vervolgens vaak nog een heel eind de heuvel afgedragen worden. Daarna begint een intensief proces van vruchten selecteren en weken, pulpen,  fermenteren, wassen, drogen, schil verwijderen, selecteren op vorm en grootte, rijpen, en uiteindelijk nog het roosteren van de bonen.

Bij je volgende kop koffie, denk er dan even aan door hoeveel handen deze boontjes zijn gegaan en hoeveel werk er verzet is om de vrucht te maken tot dat kopje dampende koffie. Geniet ervan!