Trinidad en Tobago…deze exotisch klinkende namen stonden al geruime tijd op mijn ‘ben heel benieuwd hoe het zal zijn’-lijstje. Na strenge Colombiaanse controles, een heuse body scan en drie vluchten ben ik er binnengelaten; de Republiek Trinidad en Tobago! Voor plaatjes klik hier.

De eilanden zijn de meest zuidelijk gelegen eilanden van de Kleine Antillen en liggen elf kilometer ten noorden van Venezuela. Tobago is met een oppervlakte van 300 m² en 55.000 inwoners het kleine zusje van Trinidad (5000 m², ruim 1.250.000  inwoners). Het eiland is ontzettend groen en bestaat voor zo’n 60% uit tropisch regenwoud.

De eilanden leven voornamelijk van de olie- en gasvoorraden op Trinidad. Toerisme is een tweede inkomstenbron, maar dit ligt al een tijdje op z’n gat begreep ik, en de hotels staan grotendeels leeg.

In Tobago is vrijwel de gehele bevolking van Afrikaanse afkomst (en ik opvallend wit), terwijl in Trinidad ongeveer de helft Hindoestaans is, afstammelingen van contractarbeiders uit Brits-Indië. De officiele taal is Engels, maar ook hier wordt zoals in Providencia Creools gesproken. Het Creools is gebaseerd op het Engelse, en Franse, vocabulair maar met een Afrikaanse structuur en grammatica. Zo bestaan er geen tijden in werkwoorden, en geen persoonlijke voornaamwoorden (‘Is he own foot he bonx’ wil zeggen ‘he hit his own foot’). Ik kan er nog weinig chocola van maken.

Een beetje Nederlands-Tobagiaanse geschiedenis

Ik ben niet de eerste Nederlander in Tobago. Het eiland is zelfs diverse keren in Nederlandse handen geweest.

Hoewel Tobago al diverse eigenaren had gehad werd het in 1628 voor het eerst gekoloniseerd door een handvol Vlissingenaren. In de loop van de jaren arriveerden meer schepen uit Zeeland en groeide de kolonie tot ongeveer  tweehonderd personen. Hun geluk duurde nog geen tien jaar, toen vielen de Spanjaarden binnen en werden alle kolonisten afgeslacht.

In 1654 kregen de Zeeuwen rechten op Tobago, dat zij Nieuw Walcheren noemden. Een groep van zeshonderd kolonisten vestigden zich en hield zich, samen met de Koerlanders en de Fransen, bezig met het verbouwen van suiker, tabak en cacao. In 1660 was de bevolking gegroeid tot 1500 kolonisten, en zevenduizend slaven.

In 1666 werd de kolonie ingenomen door de Engelsen en snel daarna veroverd door de Fransen. Hierna werd het eiland nog tweemaal gekoloniseerd door de Nederlanders totdat de Fransen in 1677 de Nederlanders versloegen en Tobago met de Vrede van Nijmegen geheel Frans gebied werd. Dit markeerde het einde aan de Nederlandse pogingen om van Tobago een Nederlandse kolonie te maken.

In totaal is Tobago zo’n dertig keer van eigenaar gewisseld (meer dan welk Caribisch eiland dan ook) tot het in 1814 deel werd van het Engelse Koninkrijk. In 1889 werd Tobago samengevoegd met Trinidad en sinds 1962 zijn de eilanden onafhankelijk.

Liming en wining

Ook in Tobago gaat alles op z’n dooie akkertje. Doe maar rustig aan dan doe je al druk genoeg, zeg maar. ‘Liming’ — beetje rondhangen, drankje erbij, muziekje — is een nationale sport. Liming mondt vaak uit in ‘wining’ — een dans die voornamelijk bestaat uit met de heupen draaien en de billen schudden en bij voorkeur uitgevoerd wordt op soca muziek.

Elke zondag is er Sunday School. Dit heeft niks met school te maken, en ook niet met de kerk, maar is een feest in de buitenlucht met steelband (zie video hieronder). De steel drum, gemaakt van olievaten, is het nationale instrument van Trinidad en Tobago. De muzikanten gaan helemaal los op hun drums en spelen alles van calypso en reggae tot aan gezellige Eagles deuntjes.

Later in de nacht neemt de dj het over en kan het echte winen beginnen. Van enkele Amerikaans-Trinidadiaansen krijg ik nog een belangrijk inzicht in de Trinidadiaanse en Tobagiaanse mannen (die er opvallend vaak uitzien als gangsta rappers en getooid zijn met meterslange dreads). ‘Het zijn straathonden, zodra je één woord tegen ze zegt kom je er niet meer vanaf. Omdraaien en weglopen.’

Nou ben ik niet op Tobago om te limen en winen maar loop ik elke avond met SOS Tobago over de stranden op zoek naar de gigantische lederschildpad die haar eieren komt leggen. Hierover later meer!