Precies 14 wandeldagen brachten mij in het prachtige Cáceres, een stad die niet voor niks in 1986 door UNESCO op de lijst van werelderfgoed is geplaatst. Eén groot filmdecor is het. En daar wordt flink gebruikt van gemaakt, op dit moment is de oude stad daadwerkelijk een filmset en grotendeels afgezet vanwege opnames van een Amerikaanse serie (Romeo & Juliet). Een bijzonder gezicht, al die acteurs in middeleeuwse outfits die door de stad lopen. In november worden hier nieuwe afleveringen van Games of Thrones opgenomen.

Goed, 293 kilometer van Sevilla dus, nog 714 te gaan. Das toch een eindje op weg al. Zoals ik vorige keer ook al zei, het lopen bevalt bijzonder goed. Nog een stuk beter zelfs nu de temperatuur nog maar tot maximaal 30 graden oploopt en de nachten zijn afgekoeld. Ik was bezorgd dat ik mijn rugzak zou gaan haten, dat eeuwige gesjouw, maar we kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Al helemaal op dagen dat ik geen liters water hoef mee te sjouwen, dat zijn de fijnste dagen, licht als een veertje. In combinatie met de open gele vlaktes geeft het een enorm gevoel van vrijheid! Tijdens de laatste etappe van 40km (ik had absoluut niet gedacht dat ik dat zou halen) had ik zelfs last van een runners-high geloof ik, mijn voeten leken de grond amper nog te raken en ik stond strak van de endorfines :)

Maar ben ik nou een pelgrim? Daar ben ik nog niet over uit. Er hangt sinds Castilblanco een heel klein Sint-Jacobsschelpje aan mijn tas. Ja ik ben op weg naar Santiago, maar meer als backpacker die de Via de la Plata volgt en dit deel van Spanje wil leren kennen, dan als pelgrim. (Niet dat dat nou iets uitmaakt, of dat er zoiets is als ‘de pelgrim’, maar je moet toch ergens over nadenken he, al die kilometers, en verdere diepe inzichten blijven nog uit.)

Zoals uit het vorige blog al duidelijk werd, de albergues en ik, dat gaat niet samen. Ik heb het nu een heel aantal keer geprobeerd, maar slapen kan ik er niet. Ja ik verhuis naar de bank, maar die staat dan weer opvallend vaak in de buurt van de badkamer. En als het ergens druk is ’s nachts in een albergue, dan is het in de badkamer, pelgrims hebben een kleine blaas. Pelgrims staan ook akelig vroeg op, het liefst midden in de nacht. Als ik besluit vroeg te gaan en om 7 uur opsta (7 uur! Dat is echt heel erg vroeg hoor, donker nog, nacht eigenlijk), dan staan mijn schoenen moederziel alleen in het schoenenkastje, alle andere zijn al halverwege de etappe.

Ben nu eindelijk zo slim geweest om twee euro te besteden aan een app die ook veel hostels weergeeft op de route. Moet toch eens meer werk maken van plannen en eventueel reserveren. Het maakt de camino duurder (een albergue kost ongeveer 10 euro, privé kamers toch zeker het dubbele, tot driedubbele), maar slaap is me toch wel wat waard. Dat compenseer ik straks dan maar weer met een maandje leven op rijst met bonen ;) En als ik te eenzaam word dan kan ik altijd nog een nachtje doorhalen in een albergue. 

Na een toeristische stop in Cáceres, om ook het nabijgelegen Trujillo te kunnen bezoeken (geboorteplaats van Francisco Pizarro, conquistador van Peru, en Francisco de Orellana, ontdekker van het Amazonebekken), ga ik vandaag weer de gele velden in richting Salamaca (8-10 dagen lopen) waar ik op de helft zal zijn.

De etappes

Voor korte updates per etappe zie www.facebook.com/susanisweg

Dag 9, naar Villafranca de los Barros. Eindelijk is de temperatuur gezakt, lekker rustig aan dus, en ook nog een dorpje onderweg voor een tweede ontbijt, mooie dag! Het thema van deze 20 kilometer is ‘olijf’.

Dag 10, naar Torremejia. Zo’n 27,5 km (waarvan 12 over een kaarsrechte Romeinse weg) met het thema ‘druif’ (en niks anders dan druif). Meditatief.

Dag 11, oninspirerende 16 km naar Merida, de Luisterbieb maakte het interessant. Merida zelf is ontzettend leuke stad, boordevol oude Romeinse stenen. Extra dagje gebleven.

Dag 12, de eerste regen, het weer in Spanje slaat om, de hittegolf is weg en het land kampt met veel regen en frisse lucht. Hier slecht een staartje, een korte bui, en ’s middags weer zon. Na de regen rustig op weg naar Aljucén. Korte etappe van 16 grotendeels erg mooie kilometers.

Dag 13, deelde deze 20 kilometer naar Alcuéscar met de Finse Ilkka en kreeg mijn eerste Nordic Walking les. Struikel vooral over de stokken dus doe het nog maar even zonder.

Dag 14, vanwege een nieuw staartje van het koufront, vandaag maar 22 graden, helemaal doorgelopen naar Caceres, zo’n 40 kilometers. Met twee dorpjes onderweg geen zorgen over proviand. We volgen delen van de calzada romana, de Romeinse weg, met oude bruggen en miliarios (mijlpalen), de Romeinse afstandspalen. Deze met vakje diende ook als brievenbus.