Eén dagje was ik al in het paradijs, daar komen er nog twee bij. Het paradijs genaamd Kuanidup,niet groter dan een voetbalveld. Kuanidup is één van de San Blas eilanden. De San Blas archipel bestaat uit bijna vierhonderd eilandjes, waarvan er ruim veertig (dicht)bewoond zijn door Kuna gemeenschappen, en ligt voor de Caribische kust van Panama. De archipel maakt deel uit van de Kuna Yala provincie, een autonome provincie binnen Panama. De Kuna indianen zien zichzelf absoluut niet als Panamees, en hebben erg weinig te maken met de Panamese overheid. Ze hebben hun eigen taal, bestuur en economie en elke gemeenschap wordt geleid door het plaatselijke hoofd. De Kuna leven voornamelijk van de export van cocosnoten en vis.

Alle eilandjes zijn ‘picture perfect’; wit zand, wuivende palmen, kristalheldere azuurblauwe zee…De accommodatie is basic, enkele houten hutjes met een bed in het zand. Meer heb je ook niet nodig. Je slaapt met het geluid van de golven op twee meter afstand. Ziet meer sterren dan je ooit in je leven gezien hebt. Drinkt kokoswater vers uit de kokosnoot vers van de boom. Dobbert in het water. Hangt in de hangmat. En eet vis. Jawel, hier ben ik van mijn vega-principes afgestapt. Anders was ik mogelijkerwijs verhongerd. Bovendien houden de Kuna er zeer duurzame vismethoden op na. Ik moet zeggen, na al die jaren, ik was niet diep onder de indruk van de vis, en blijf dus mijn principes trouw zolang ik niet de hongerdood riskeer. Vandaag resulteerden mijn principes in een hamburger zonder de hamburger, maar dat terzijde.

Het enige dat tegenviel was, dat het niet een paar daagjes meer waren!

Ook hier geldt weer, voor zo veel schoonheid zijn geen woorden…hier volgen de beelden…