Toch? Het leven op Old Providence gaat z’n gangetje. Ik maak brochures over leguanen, zeeslakken en schildpadden, loop door de mangroven, ga naar het strand,eet mijn dagelijkse pataconens en sleep elke avond twee honden uit m’n bed voordat ik kan gaan slapen. Pechy is mijn trouwste metgezel, met geen mogelijkheid kan ik het huis verlaten zonder dat hij me vergezeld.

Een aantal dingen beginnen ondertussen te vervagen tot herinneringen uit een ver grijs verleden, zoals:

• Een warme douche…zucht…een warme douche…die altijd maar vanzelfsprekend zijnde warme douche…
• Zelf koken…hoe moet dat ook alweer?
• Lawaai, verkeer, drukte, toeterende auto’s, opgejaagde mensen…
• Benen zonder honderden muggenbulten…geen jeuk…hoe voelt dat ook alweer?
• Schoenen…voeten weggestopt in sokken en schoenen….ieks, wat een vreselijk idee…in 3,5 maand gelukkig slechts één keer gebeurd.
• Een  computer met werkend toetsenbord…dat wordt toch even shoppen in Bogota straks….
• Een uitzicht anders dan helderblauwe zee, helderblauwe zee en helderblauwe zee…

Tijdens Semana Santa (1-8 april) gaat de reis verder. Via Bogota, naar Venezuela, Tobago, Guyana en Suriname…Het zal even wennen zijn, na alle Providenciaalse rust. Maar ik heb er ook zin in.  Misschien kan ik Pechy van een klein backpackje voorzien en meenemen tijdens het vervolg van de reis.