Na Providencia was de ontdekkingsdrang verdwenen. Terug wilde ik, naar mijn eiland, mijn verlaten stranden, mijn zee der zeven kleuren. Niet vooruit. Het grijze, koude en extreem natte Bogotaanse weer trok me een winterdepressie in…Gelukkig wist ik mezelf naar San Gil te slepen. In San Gil ontdooide, tegelijk met mijn tenen, de ontdekkingsreiziger in me weer. Ik ga zeker eens terug naar Providencia, maar voor nu is het vooruit, er is nog veel te zien. De reis richting Tobago is ingezet. En de ‘Colombia plaatjes‘ pagina is geopend.

San Gil is de ‘outdoor adventure’ hoofdstad van Colombia. Parapenten, rafting, bungee jumping, met een fiets de berg af crossen, noem maar op, hier kan het. Outdoor adventure? Wat heb je daar als adrenalinevermijder in hemelsnaam te zoeken? Het lag op de route, en ik hunkerde naar zon, vandaar. Maar San Gil is veel meer dan extreme sporten. Het is ook een ontzettend knus bergdorpje met de meest prachtige groene omgeving vol rivieren, watervallen en koloniale dorpjes. Met een heus vegetarisch restaurant waar je voor minder dan vier euro een driegangenmenu eet. En een grote groente- en fruitmarkt met overheerlijke gigantische fruitsalades voor één euro. Veggie paradise. Typisch zo’n plek waar je blijft hangen…

Zo’n twintig kilometer van San Gil ligt het dorpje Barichara. Dit koloniale dorpje is ooit uitgeroepen als Colombia’s mooiste dorp. Daar valt weinig tegenin te brengen. Vanuit hier loop je via de Camino Real, een eeuwenoud geplaveid pad, in twee uur naar het nabijgelegen eveneens prachtige dorpje Guane. Een wandeling midden door de groene vallei in totale stilte.

San Gil is ook de plek om de beroemde geroosterde mier-met-dikke-billen te proberen, maar daarover de volgende keer meer…