Also in English, y Español.
In opdracht van Colombia Facíl deed ik een tweedaagse excursie met Omshanty. Het verslag van deze indrukwekkende trip is in twee delen. Deel 1: En God schiep coca en tabak.

---

De volgende ochtend gaan we op pad, verder de jungle in. Hangmat plus muskietennet gaan in de rugzak, en de mannen pakken een tas met voedsel in. Maar eerst komt het potje mambe tevoorschijn, voor kracht, en een goede en veilige reis. Cornelio legt me uit dat je nooit met angst de jungle in mag gaan, maar altijd met positieve verwachtingen en nieuwsgierigheid naar al het bijzondere dat je tegen zal komen. “Ga je met angst, met afkeer van ‘akelige beesten’, dan zal dat ook op je pad komen, dan zal de jungle zijn lelijke kant laten zien. Je bent immers op bezoek in de jungle, en de geesten van de jungle vinden het niet leuk als je hun huis bezoekt en met afschuw reageert op zijn bewoners. Wat kom je hier dan doen? Ga je met een positieve instelling, vol vertrouwen en nieuwsgierigheid, dan zal de jungle haar geschenken prijsgeven.” Vol nieuwsgierigheid ben ik, maar ik deins nog altijd achteruit bij het zien van bizar grote spinnen en spring een meter in de lucht als er een kakkerlak op mijn hoofd zit. Ik hoop dat de geesten van de jungle het mij vergeven en ga vol verwachting op pad.

“Vanaf hier praten we Portugees”, zegt Cornelio na een tijdje. We blijken de grens met Brazilië te passeren, en iets verderop staat zelfs, midden in de jungle, een grenspaal. De mannen kijken bezorgd naar de wolken, het ziet eruit als regen. Het plastic flesje met de mambe komt te voorschijn om al mambeënd goed weer te bestellen, en wat kracht op te doen voor het vervolg van de tocht. Al snel breekt de zon weer door, we lopen verder.

Supermarkt en apotheek

Onderweg vertelt Cornelio aan de lopende band over de vele gebruiksmogelijkheden van de plaatselijke flora. Deze boom is tegen koorts, dit blad heb je nodig na een slangenbeet, deze liaan werkt tegen diarree, dit plantje helpt als een baby niet wil slapen, in deze tak vind je water in de droge tijd, en dit is om te eten. De hoeveelheid informatie duizelt me, hoe krijg je dit in hemelsnaam ooit allemaal geleerd, en hoe houd je al dat groene spul uit elkaar? Wat een enorme hoeveelheid kennis zit er in die hoofden…

Opeens hakken de mannen erop los met hun machete. Een omgevallen boom is het slachtoffer. De stukken hout vliegen me om de oren en ik ben zeer benieuwd wat er nu weer te zien valt. Na enige tijd trekt Mario een dikke witte larf tevoorschijn. “Mojojoy, een delicatesse!”. De larf verdwijnt al kronkelend in zijn mond. Of ik ook wil? Hm, ik sla toch maar even over. In deze boom legt de snuitkever zijn eitjes en de vette calorierijke larven zijn zeer geliefd. En hele lading larven komt tevoorschijn, de één nog dikker dan de ander. Zorgvuldig worden ze ingepakt in een tasje van palmbladeren, en dichtgeknoopt met een liaan. Voor het avondeten.

Bij een open plek aan een riviertje wordt het kamp opgeslagen. Voor mij de hangmat, Mario heeft een (binnen)tentje, en Cornelio houdt het op een  bananenblad met muskietennet. Op een vuurtje wordt de rijst met linzen opgewarmd. Ondertussen leert Cornelio me hoe ik van palmbladeren een dak vlecht. Vliegensvlug worden de bladeren in elkaar geschoven. Door Cornelio tenminste, handvaardigheid was nooit mijn beste vak. Cornelio is inmiddels een ervaren dakdekker, dagen aan een stuk heeft hij samen met zijn vrouw zitten vlechten om het dak van hun huis te maken. Over een jaar of vijf kunnen ze weer aan de slag, dan is het dak aan vernieuwing toe.

Ik neem een bad in de koude rivier en ga al snel mijn hangmat in, terwijl de mannen hun ‘mojojoy’ in stukjes hakken en gebruiken als aas voor het vissen. Terwijl ik langzaam wegdommel hoor ik ze enthousiast op en neer lopen met hun vangst, die later in een wederom kunstig gevlochten tasje van bladeren en lianen mee naar huis zal worden genomen.

De jungle laat zich zien

Bij daglicht breken we het kamp op en zetten we de terugtocht in, terug naar Colombia, terug naar huis. We hebben veel gezien. Geen groot wild, maar wel klein kriebelspul. En had ik daar niet om gevraagd? Wezens als van een andere planeet. Alhoewel, klein…insecten zijn hier zelden klein, en die reusachtige vogelspin was toch verreweg de grootste tot nu toe. Plus kikkers natuurlijk, de Amazone is vergeven van de kikkers, de variëteit aan soorten lijkt eindeloos. Mario is, net als ik, zeer tevreden over de tocht, ook hij zag beesten die hij nog niet eerder had gezien. Blijkbaar hebben de geesten me mijn lichte angst voor kriebelbeestjes vergeven, de jungle heeft zich laten zien…

Na een ontbijt in Cornelio’s huis wordt de modderige terugtocht richting verharde weg ingezet. Ongelooflijk dat de kinderen, vergezeld door een ouder, elke dag deze afstand afleggen naar school. En ik vind 15 minuten fietsen naar Tabatinga voor een reep chocola al een opgave… Het nieuwe plan van Cornelio is dan ook om een schooltje te maken voor de twaalf kinderen in de buurt. Hier ‘mambeed’ hij tegenwoordig over.

Met mijn laarzen vol water, en modder tot aan m’n oksels komen we uiteindelijk weer bij de verharde weg. We zijn nog geen minuut bij Omshanty of de regen komt met bakken uit de lucht. De hele tour is het droog gebleven…dankzij de mambe? Moe maar voldaan neem ik de bus terug naar het ‘stadse’ Leticia. Bedankt Omshanty, en bedankt Cornelio en Mario, er ging weer een wereld voor me open.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wil je er niet alleen over lezen maar het zelf meemaken? Enkele tips: 

• Draag lange broek en een shirt met lange mouwen, liefst niet al te dun/strak want de muggen, als ze je lekker vinden, steken overal doorheen. Vergeet je antimuggenmiddel niet. 

• Het is tropisch regenwoud, ben dus altijd voorbereid op regen. Laarzen krijg je bij Omshanty, maar zorg voor een regencape (ook te koop in Leticia), sneldrogende kleding, en verpak alles in waterdichte zakken. Eventueel met silica voor elektrische apparatuur, de luchtvochtigheid is hoog.

• Er is geen elektriciteit in het huis van Cornelio, noch in de jungle, zorg dus voor een zaklamp, en eventueel extra batterijen voor het één of ander. Neem lege batterijen a.u.b. mee terug naar huis, in Leticia is helaas nog geen recycling van batterijen.

• In een hangmat is het ’s nachts nog af en toe best koel, in ieder geval als je een koukleum bent zoals ik, neem dus een laken mee (hangmat en muskietennet krijg je van Omshanty), en comfortabele lange kleding om in te slapen. Eventueel een kussentje als je voor het ultieme comfort gaat. 

• No español? Geen nood, een vertaler (naar Engels of Frans) kan door Omshanty geregeld worden, voor 150.000 peso’s per groep per dag. 

• Ben je (net als ik) vegetariër, vermeld dit dan op tijd. Het is niet gewoon hier, rijst met vis of vlees is de regel, en groenten worden weinig gebruikt. Ben als vegetariër voorbereid op bijzondere combinaties van koolhydraten :)