Behalve rum drinken kun je ook wild spotten op Jamaica. Vrij groot wild, zoals krokodillen, en heul klein wild, namelijk;

Kolibries

Sinds ik op Tobago verschillende soorten kolibries van heel dichtbij heb kunnen bewonderen ben ik groot fan van deze kleurrijke mini-helicopters. Op naar het Rocklands Bird Sanctuary dus, hoog in de heuvels bij Montego Bay.

Hier ontmoet je twee van Jamaica’s drie endemische (alleen op Jamaica voorkomende) kolibriesoorten up close and personal. Zowel de schitterende Wimpelstaartkolibrie, Jamaica’s nationale vogel (ook wel bekend als Doctor Bird), als de Jamaicaanse mango. Zo’n zestig jaar geleden begon de toenmalige bewoonster van dit huis met het voeren van de vogels. Inmiddels zijn ze zo tam dat ze op je vinger komen zitten om te drinken uit een flesje suikerwater.

Dat de taxichauffeur de weg niet wist, en de gids ogenschijnlijk zo stoned als een kanarie was en ter plekke in slaap leek te vallen, mocht de pret niet drukken; er zat een kolibrie op mijn vinger!! Ieniemienie, vederlicht, bloedmooi, en flapperend als een dolle!

Leuke feitjes voor op feesten en partijen, wist je dat:

•  De kolibrie als enige vogel ook achteruit kan vliegen
  

  ---

• Maar ook kan stilhangen, loodrecht naar boven of beneden, en zelfs ondersteboven kan vliegen?
  

  ---

• Ze gemiddeld 50 keer per seconde met hun vleugels slaan?
  

  ---

• Ze ongeveer 50 km/u vliegen, maar dit kan oplopen tot 100 km/u in duikvlucht?
  

  ---

• Ze een hartslag hebben tot wel 1200 slagen per minuut?
  

  ---

• Ze elke 10 minuten moeten eten (nectar) om dit alles te bekostigen en per dag ongeveer 1000 bloemen bezoeken?
  

  ---

• Ze alleen voorkomen op het Westelijk halfrond (de Amerika’s/Canada)
  

  ---

• Er zo’n 320 soorten zijn en ze gemiddeld ongeveer 6 gram wegen?
  

  ---

• Hun pootjes zo zwak zijn dat ze wel op een takje (of vinger) kunnen zitten en een beetje rondschuifelen, maar niet kunnen lopen/hoppen?
  

  ---

• Het klinkt alsof er een grote kever voorbij vliegt, vandaar de Engelse naam hummingbird?

Krokodillen

Voor iets groter wild moet je het Great Morass, het moerasgebied aan de monding van de Black River, aan de zuidwestkust van het eiland. Hier leven ongeveer driehonderd spitssnuitkrokodillen.

De spitssnuitkrokodil is een van de grotere soorten krokodilachtigen en Jamaica’s grootste reptiel; mannetjes bereiken een lengte van vijf meter. Ze zijn potentieel gevaarlijk voor mensen maar niet erg agressief. Spitssnuitkrokodillen komen voor in het gebied rond de evenaar in de Amerika’s, en hebben de status ‘kwetsbaar’, wat vooral te wijten is aan de illegale  jacht voor vlees en huid, en verlies van leefgebied.

Met een bootje vaar je door de prachtige mangroven. Een ontspannen boottochtje, al gaat alles in vrij rap tempo. Dit had misschien te maken met de naderende zwarte wolken, maar ik krijg sterk het gevoel dat de krokodillen vooral cash cows zijn, en ook deze tour een soort buiten-resortse opvang is, gemaakt om zo snel mogelijk zo veel mogelijk luie toeristen van resorts en cruiseschepen af te werken. Net als de kolibries worden ook de krokodillen blijkbaar regelmatig gevoerd (kip), zodat ze naar de boot komen voor een foto-momentje. Waarom vind ik dit eigenlijk minder acceptabel dan bij de kolibries? En waarom vond ik het voeren van nootjes vanuit toeristenbootjes aan Panamese apen echt not done? Behoren krokodillen en apen ‘wilder’ te zijn dan vogeltjes die we toch ook massaal in eigen tuin voeren? Raar eigenlijk…wat jij?