De ringetjes zijn binnen, het rondje is rond! Nog drie dagen waren er voor nodig, zes in totaal voor deze 136 kilometer lange pelgrimsroute rondom Nijmegen, de Walk of Wisdom:

1. Nijmegen – Kranenburg (±30 km, lees er hier meer over)
2. Kranenburg – Mook (tot NS station, ±20 km, lees er hier meer over)
3. Mook – Nederasselt (±20 km, lees er hier meer over)
4. Nederasselt – Wijchen (±20 km)
5. Wijchen – Afferden (±20 km)
6. Afferden – Nijmegen (±20 km)

De Walk of Wisdom begint spetterend, de eerste twee dagen zijn een aaneenschakeling van ‘oohhh wat is het hier toch mooi!’. Na Malden is het even gedaan met de bossen en begint het stukje agrarisch landschap, stilte en verlatenheid waar ik persoonlijk een beetje triest van word (de grijze lucht helpt ook niet mee). Grave en Ravenstein zijn prachtige vestingstadjes, en in het weekend (en zomervakantie) waarschijnlijk heel levendig, maar nu toch vooral stil. Ik praat veel tegen schapen deze dagen, die me massaal aanstaren alsof ze een marsvrouwtje zien. Ook de paarden en koeien onderweg doen mee. En de loslopende stier bij Keent. Al starend komt hij steeds dichterbij. Vast een lieverd, maar toch, geen kleintje…en die hoorns… Ik schakel over op snelwandelen! Het stuk Leur – Bergharen tijdens dag vijf vormt een bosrijke uitzondering op het platteland, fijn, was ik aan toe.

Gran Finale

Maar dan, de laatste dag, de Gran Finale, van Afferden via de Waal terug naar Nijmegen, weer geheel in de ‘oooooh wat is het hier toch mooooi!’ sfeer. Het prachtige weer helpt mee om al het groen, blauw en geel eruit te laten knallen. De meest fotogenieke dag van het geheel maar mijn telefoon besluit op zwart te springen… Na veel pogingen krijg ik ’t ding weer aan de praat en heb ik er nog een paar foto’s uit weten te persen. Ook de enige dag die ik in gezelschap loop, na dagen van praten tegen schapen best een leuke afwisseling :)

Net voorbij Deest geeft de routebeschrijving een alternatief voor de dijk, struinen door de uiterwaard, ‘in het spoor van kuddes koeien’. Avonturiers als we zijn kruipen we onder de het schrikdraad door. Op het Waalstrand aangekomen staat daar wel een hele grote groep koeien. Koeien? Het zijn in ieder geval niet de vriendelijke ongehoornde Galloways. De hoorns wijzen allemaal onze kant op. Wat staan ze daar nou naar ons te staren? Hee, komen ze deze kant op? Vind je niet dat die best gemeen kijkt? Wacht, staat ‘ie nou z’n hoorns te scherpen aan die boom? Hoe vaak zullen mensen eigenlijk vertrappeld en gespietst zijn door een kudde op hol geslagen koeien? Zullen we, anders, niet toch weer onder dat schrikdraad door kruipen? Ze komen achter ons aan, snel!

Jawel, helden-op-sokken als we zijn vervolgen we de weg gewoon weer via de veilige dijk. Gelukkig maar, want anders hadden we het dijkmagazijn Ewijk gemist! Dit kleine huisje blijkt een expositie te huisvesten. De alleraardigste meneer ter plekke biedt ons ook nog koffie aan! Zou er een mooier terrasje bestaan dan dit, één tafel en een paar stoelen midden in de bloeiende berm? Er blijken bovendien mini-schilderijtjes te koop te zijn, wat een geweldig souvenir van deze tocht. We volgen de Waal naar Nijmegen en aangekomen in de Hemel (ja echt) rijg ik het laatste vogelringetje aan de veter, missie volbracht!

En nu? Geen zwart post-WoW gat maar op naar de Nacht van de Vluchteling! In de nacht van 18 op 19 juni loop ik veertig kilometer (hoop ik, bij nader inzien is het wel een beetje ver) van Nijmegen naar Arnhem om geld op te halen voor noodhulp aan 60 miljoen vluchtelingen wereldwijd. Help je mee?

Wijzer geworden?

• De laatste dag liep ik weer op mijn oude vertrouwde slippers. En dat liep stiekem toch het allerfijnst. Ben weer terug bij af dus, toch op slippers naar Santiago?
• Op saaie stukken is muziek van levensbelang. De playlist met veel salsa choke om het tempo erin te houden is in de maak!
• Er is altijd minder horeca dan verwacht (geen…), en ultralichtgewicht-minded als ik ben neem ik standaard te weinig water mee, want het is zo zwaar.. Dus nogmaals, water, meer water! Of een waterzuiveringsrietje?
• Santiago de Compostela is toch wel ver. Warm…mét bagage… Hm, Mérida is ook prima toch?
• Nog steeds, na 20 kilometer is het wel mooi geweest, 30 is nog te doen, maar 40? Man, gekkenwerk. En dan ook nog vier dagen achter elkaar? Respect hoor vierdaagsewandelaars…