Wat als je in Gibraltar bent, nog drie dagen over hebt, en tegen de veertig loopt? Juist, sherry!

Sherry is een verbastering van Jerez. En Jerez (de la Frontera) ligt op zo’n drie uurtjes bussen afstand, in het zuiden van Andalusië. Alleen wijn uit deze omgeving mag sherry genoemd worden. In Jerez kun je diverse bodegas bezoeken en ik koos voor de wereldberoemde, in 1835 opgerichte, Tío Pepe bodega, vanwege de fles met het hoedje. De tour* bleek erg commercieel, maar er mocht ook wat geproefd worden, en de fles met het hoedje was overal.

Sherry dus, de hoogste tijd om daar, in het kader van ‘ken uw genotmiddelen’, eens wat meer over te weten te komen.

Ooit was het slechts voorbehouden aan de elite, en velen beschouwen sherry als de oudste kwaliteitswijn ter wereld. Sherry is met alcohol versterkte witte wijn, en het resultaat van het unieke solerasysteem. Dit houdt in dat sherry die al langer op vat heeft gerijpt, geleidelijk wordt vermengd met jongere sherry. De jonkies liggen bovenop en de vaten eronder worden steeds bijgevuld uit de vaten erboven. Uit de onderste vaten gaat de wijn in de fles. Zo geeft de jonge wijn de oude een impuls, en houdt tevens het gistingsproces in stand, terwijl de oude de nieuwe verrijkt. De vaten worden nooit leeggemaakt dus er blijft altijd wat van de oude wijn, vaak meer dan honderd jaar oud, aanwezig.

Sherry kent een lange traditie. De eerste wijnstokken zijn al rond 1000 voor Christus geplant door de Feniciërs, die het meebrachten uit het huidige Libanon naar de streek die zij Xera noemden. Dit werd Sherish onder de Arabisch overheersing, en onder deze naam stonden de wijnen al snel bekend. Vanaf de twaalfde eeuw al is sherry geliefd in Engeland maar dit neemt een extra vaart wanneer Jerez in 1587 geplunderd wordt door kaper Sir Francis Drake die drieduizend wijnvaten meeneemt naar het Engelse hof, waar het bijzonder in smaak valt.

Sherrykuurtje doen?

Een elitedrankje dus. Kwaliteitswijn. Bejubeld en bezongen. Maar in Nederland gaat het ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw mis, toen ongelukkige huisvrouwen massaal aan de droge sherry gingen. Het werd dé afslankmethode. De populaire sherrykuur hield in dat je de helft van je normale maaltijd at, maar dat aanvulde met 2 glazen sherry, en veel zwarte koffie. In no-time lijk je op Twiggy ;) In de jaren tachtig was Nederlands zelfs het grootste sherry consumerende land ter wereld en waren de tweeliterflessen niet aan te slepen. Met het imago is het eigenlijk nooit meer goed gekomen…

Er zijn tig soorten sherry, en dat heeft dan weer te maken met de manier van rijpen, onder gist of in contact met de lucht, de soort druiven, en het wel of niet laten drogen van de druiven na de oogst. Wil je daar nou alles over weten, kijk dan bijvoorbeeld hier, ik ben immers nog maar een beginner. Of je gaat naar Jerez natuurlijk. Een erg leuke stad waar je op elke straathoek voor een euro sherry kunt proeven. En dan krijg je er nog olijfjes bij ook.

Op de Fino moet ik nog even oefenen maar ik weet inmiddels dat de zoete Cream en mierzoete Pedro Ximenez prima te drinken zijn. Laten die nou ook nog eens uitstekend combineren met chocola! Ik pleit voor de terugkeer van het sherry-uurtje. Laat die middelbare jaren maar komen :)

* Er is ook een virtuele tour, voor thuis op de bank, met, bijvoorbeeld, chocola en sherry: http://www.bodegastiopepe.com/en/visit/virtual